Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 7 (762) z dnia 1.03.2012

Tablice reklamowe - podatek od nieruchomości

Czy wolno stojące tablice reklamowe, niezwiązane trwale z gruntem, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości? Kogo w tym przypadku obciąża obowiązek podatkowy - przedsiębiorcę czy właściciela gruntu?

Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlega m.in. taki obiekt budowlany, który - będąc związany z prowadzeniem działalności gospodarczej - jest budowlą w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 ze zm.).

Kwestia opodatkowania podatkiem od nieruchomości tablic reklamowych budzi wiele kontrowersji. Również orzecznictwo sądowe dotyczące tej kwestii jest rozbieżne.

Wprawdzie zawarta w art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane definicja budowli wymienia - m.in. jako budowlę - tablice reklamowe trwale związane z gruntem, lecz fakt ten nie powinien mieć przesądzającego znaczenia dla wyniku dokonywanej oceny prawnej. Wprowadzenie przez ustawę - Prawo budowlane pojęcia tymczasowego obiektu budowlanego sprawia bowiem, że tablice reklamowe, bez względu na sposób związania ich z gruntem podlegają zaliczeniu do obiektów budowlanych - budowli (art. 3 pkt 5 w związku z art. 29 ust. 1 pkt 12 i ust. 2 pkt 6 tej ustawy). Czyniąc przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowle lub ich części (art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych) ustawodawca uzależnił ich opodatkowanie jedynie od faktu wykorzystywania budowli w działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna. Skoro więc przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie uzależniają opodatkowania budowli od sposobu związania ich z gruntem, wolno stojące tablice reklamowe, o których mowa w pytaniu, powinny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości (tak wyroki NSA: z 20 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1405/10, z 5 stycznia 2011 r., sygn. akt II OSK 25/10, z 5 czerwca 2009 r., sygn. akt II FSK 295/08 i 296/08).

Jednakże w orzecznictwie prezentowane jest także stanowisko odmienne, wskazujące, że ustawa o podatkach i opłatach lokalnych pozostawia poza zakresem swojej regulacji zarówno obiekt małej architektury, jak też tymczasowy obiekt budowlany, wobec czego budowlą w rozumieniu tej ustawy jest wyłącznie tablica reklamowa trwale z gruntem związana.

Odnosząc się do tego stanowiska krytycznie, należy wskazać na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 13 września 2011 r., sygn. akt P 33/09, z którego nie wynika, aby tymczasowe obiekty budowlane zostały wyłączone spod regulacji ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, oraz na stanowisko doktryny, która zgodnie uznaje tymczasowe obiekty budowlane za przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości (patrz: Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych. Komentarz pod. red. W. Morawskiego, ODDK, Gdańsk 2009, str. 72 i nast.; L. Etel, S. Presnarowicz, G. Dudar, Podatki i opłaty lokalne. Podatek Rolny. Podatek Leśny. Komentarz, ABC, Warszawa 2008, str. 39).

Przy ustalaniu podatnika podatku od nieruchomości duże znaczenie ma ustalenie tego, czy obiekty budowlane (w tym tablice reklamowe) są trwale związane z gruntem w rozumieniu art. 47 § 3 Kodeksu cywilnego. Jeżeli tak, to płaci od nich podatek właściciel gruntu. Jeżeli nie - podatek płaci od nich ich właściciel, a właściciel gruntu płaci za grunt. Jeżeli natomiast tablice są zlokalizowane na gruncie Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, za grunt i za tablice płaci posiadacz gruntu.